خداوند
مخلوقات فانی در حال تکامل اشتیاق غیر قابل مقاومتی برای نمادپردازی مفاهیم متناهی خویش از خداوند را تجربه میکنند. آگاهی انسان از وظیفۀ اخلاقی و آرمانگرایی معنوی وی نمایانگر سطحی از ارزش — یک واقعیتِ تجربی — است که نمادپردازی آن مشکل است.
آگاهی کیهانی مستلزم شناخت یک علت اولیه، یگانه واقعیتِ بدون علت است. خداوند، پدر جهانی، در سه سطح الوهیت - شخصیتِ حاوی ارزش زیر بینهایت و تجلی نسبی ربانیت عمل مینماید:
1- پیش شخصی — همچون در خدمت روحانی اجزای پدر، نظیر تنظیم کنندگان فکر.
2- شخصی — همچون در تجربۀ تکاملی موجودات آفریده شده و زاده شده.
3- فوق شخصی — همچون در وجودهای منتج شدۀ برخی موجودات اَبسُونایت و مربوطه.
خداوند یک سمبل لغوی است که به تمامی شخصیتیابیهای الوهیت تخصیص داده میشود. این عبارت در هر سطح شخصی از کارکرد الوهیت نیاز به تعریف متفاوتی دارد و در هر یک از این سطوح باید باز هم دوباره تعریف شود، چرا که این کلمه ممکن است برای تخصیص شخصیتیابیهای متنوع همتراز و تابع الوهیت به کار گرفته شود. برای مثال: پسران بهشتی آفریننده — پدران جهان محلی.
کلمۀ خداوند، آنطور که ما آن را به کار میبریم، ممکن است به اشکال زیرین فهم شود:
از طریق نامگذاری — مثل خدای پدر.
از طریق فحوا — مثل وقتی که در بحث پیرامون یک سطح یا رابطۀ الوهیت به کار رود. هنگامی که در رابطه با تفسیر دقیق کلمۀ خداوند تردید وجود دارد، توصیه میشود به عنوان شخص پدر جهانی مورد اشاره قرار گیرد.
واژۀ خداوند همیشه بر شخصیت دلالت دارد. الوهیت ممکن است به شخصیتهای ربانی اشاره داشته یا نداشته باشد.
کلمۀ خداوند با معانی زیرین در این مقالات به کار برده میشود:
1- خدای پدر — آفریدگار، کنترل کننده، و نگاهدارنده. پدر جهانی، اولین شخص الوهیت.
2- خدای پسر — آفرینندۀ همتراز، کنترل کنندۀ روحی، و سرپرست روحانی. پسر جاودان، دومین شخص الوهیت.
3- خدای روح — عامل مشترک، یکپارچه کنندۀ جهانی، و اعطا کنندۀ ذهن. روح بیکران، سومین شخص الوهیت.
4- خدای متعال — خدای در حال تحقق یا در حال تکامل زمان و فضا. الوهیت شخصی که به طور همیارانه به نیل تجربی هویت مخلوق - خالق دست مییابد. ایزد متعال نیل به یگانگی ربانی را به عنوان خدای در حال تکامل و تجربی مخلوقات تکاملی زمان و فضا شخصاً تجربه میکند.
5- خدای هفتگانه — شخصیت ربانی که در زمان و فضا عملاً در هر جا عمل میکند. الوهیتهای شخصی بهشت و همیاران خلاق آنها که در داخل و ماوراءِ مرزهای جهان مرکزی عمل میکنند و در اولین سطح مخلوقِ آشکارسازی یگانهساز الوهیت در زمان و فضا به عنوان ایزد متعال به طور قدرتمند شخصیت مییابند. این سطح، جهان بزرگ، گسترۀ فرودیابی زمانی - مکانی شخصیتهای بهشت در ارتباط متقابل با صعود زمانی - مکانی مخلوقات تکاملی است.
6- خدای غائی — خدای در حال منتج شدنِ فوق زمان و فضای فراسو. دومین سطح تجربی یگانهساز الوهیت. خدای غائی بر نیل تحقق یافتۀ ارزشهای ترکیبیِ ابسونایتی - فوق شخصی، فراسوی زمان و فضا رفته، و منتج یافتۀ تجربی، که در سطوح نهایی خلاقِ واقعیتِ الوهیت هماهنگ شده است دلالت دارد.
7- خدای مطلق — خدای در حال کسب تجربۀ ارزشهای فراسوی فوق شخصی و معانی ربانیت، که اکنون به صورت مطلق الوهیت وجود دارد. این سومین سطح تجلی و بسط یگانهساز الوهیت میباشد. در این سطح فوق خلاق، الوهیت تهی شدن پتانسیل شخصی شدن را تجربه میکند، با تکمیل ربانیت مواجه میشود، و دستخوش تخلیۀ ظرفیت برای خود آشکارسازی به سطوح متوالی و تدریجی شخصیتیابیهای دیگر میشود. الوهیت اکنون با مطلق کامل مواجه میشود، با آن تماس مییابد، و با آن تعیین هویت را تجربه میکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر