مقالۀ پدر جهانی 4 راز خداوند

راز خداوند

 بیکرانی کمال خداوند به گونه‌ای است که او را برای ابد به صورت راز در می‌آورد. و بزرگترین اسرار غیرقابل درک خداوند پدیدۀ سکونت الهی در ذهن انسانها می‌باشد. طریقه‌ای که به واسطۀ آن پدر جهانی نزد مخلوقات زمان موقتاً اقامت می‌کند عمیق‌ترین اسرار گیتی است. حضور الهی در ذهن انسان راز رازها است.

 بدنهای فیزیکی انسانها ”معبد خداوند“ هستند. به رغم این که پسران عالی رتبۀ آفریننده به مخلوقات کرات مسکونی خود نزدیک می‌شوند و ”تمامی انسانها را به خود جلب می‌کنند“، گر چه آنها ”در مقابل در آگاهی ایستاده“ ”و در می‌زنند“ و از ورود به درون تمام آنهایی که ”درهای قلوب خود را می‌گشایند“ مسرور می‌شوند، گر چه این مشارکت ربانی شخصی صمیمانه میان پسران آفریننده و مخلوقات انسانی آنان موجود است، با این وجود، انسانهای فانی چیزی از خودِ خداوند دارند که در واقع در درونشان ساکن است و از آنجا بدنهای آنها معبد می‌شوند.

 وقتی که کار شما در اینجا به اتمام رسید، زمانی که مسیر شما در شکل موقت در زمین طی گردید، هنگامی که سفر آزمایشی شما در جسم به پایان رسید، وقتی که خاکی که خیمه‌گاه انسان را تشکیل می‌دهد ”به زمین که از آنجا می‌آید باز گردد“، آنگاه آشکار می‌شود، ”روح سکنی‌گزین به خدایی که آن را داده باز خواهد گشت.“ درون هر موجود فانی این سیاره ذره‌ای از خداوند، قسمت و جزئی از ربانیت اقامت دارد. آن به واسطۀ حق تعلق هنوز متعلق به شما نیست، ولی اگر از وجود فانی بقا یابید، طرحاً در نظر گرفته شده که با شما یکی گردد.

 ما همواره با این راز خداوند مواجه هستیم. ما از آشکار شدن فزایندۀ دورنمای بی‌پایان حقیقتِ نیکی بی‌نهایت، رحمت بی‌پایان، خرد بی‌همتا، و شخصیت عالی او مبهوت هستیم.

 راز الهی در بر گیرندۀ تفاوت ذاتی است که میان متناهی و نامتناهی، گذرا و ابدی، مخلوق زمان - مکان و آفرینندۀ جهانی، مادی و معنوی، نقص انسان و کمال پروردگار بهشت وجود دارد. خدای محبت جهانی به طور بی‌وقفه خود را به هر یک از مخلوقات خود تا حد کامل ظرفیت آن مخلوق برای درک معنوی کیفیتهای حقیقت، زیبایی، و نیکی الهی آشکار می‌سازد.

 بر هر موجود روحی و بر هر مخلوق فانی در هر گستره و در هر کرۀ جهان جهانها، پدر جهانی تمامی ذات بخشنده و الهی خود را که توسط چنین موجودات روحی و توسط چنین مخلوقات فانی بتواند تشخیص داده شده یا درک گردد، آشکار می‌سازد. خداوند برای اشخاص، چه روحی و چه مادی، امتیاز ویژه قائل نیست. حضور الهی که هر فرزند جهان در هر لحظۀ مشخص از آن بهره‌مند می‌شود فقط با ظرفیت چنین مخلوقی برای دریافت و درک واقعیتهای روحی دنیای فوق مادی محدود می‌گردد.

 خداوند به عنوان یک واقعیت در تجربۀ معنوی انسان یک راز نیست. اما وقتی که کوشش می‌شود واقعیتهای دنیای روحی را به اذهان فیزیکی مرتبۀ مادی روشن ساخت، راز پدیدار می‌گردد: اسرارهایی چنان ظریف و چنان ژرف که فقط درک مبتنی بر ایمان انسان خداشناس می‌تواند به معجزۀ فلسفی شناخت نامتناهی توسط متناهی، درک خدای جاودان توسط انسانهای در حال تکامل کرات مادی زمان و فضا، دست یابد.

منبع